یادداشت سمیع آذر برای سیا ارمجانی
برای هنرمندی كه به خاطر احساسات شخصی اثر خلق نكرد
علیرضا سمیع آذر با انتشار یادداشتی ضمن مرور كارنامه حرفه ای زنده یاد سیا ارمجانی، یادآود شد: هنر ارمجانی درباره انسان، جامعه و ساحت معنوی است و او هیچگاه اثری را برای بیان احساسات شخصی خلق نكرد.
به گزارش دست و هنر به نقل از ایسنا، متن یادداشت علیرضا سمیع آذر، مدیر سابق موزه هنرهای معاصر تهران و کارشناس هنری برای درگذشت سیا ارمجانی (هنرمند مجسمه ساز ایرانی) به شرح زیر است:
"در سال ۱۳۳۷ وقتی سیاوش ارمجانی برای مصاحبه حضوری آزمون ورودی دانشکده هنرهای زیبا حاضر شده بود، با لحنی به ظاهر دلسوزانه به او گفتند؛ پسرجان تو استعداد هنری نداری و بهتره به تحصیل در رشته های دیگر فکر کنی! یک سال بعد او به امریکا مهاجرت کرد و در میناپولیس به تحصیل فلسفه غرب و ریاضیات پرداخت و سپس تا انتهای عمر در همان شهر اقامت گزید. لیکن همواره زندگی اش را در راه تکاپوی هنری طی کرد و به خلق نقاشی، طراحی، مجسمه، چیدمان های مفهومی و از همه مشهورتر پروژه هایی برای مکان های عمومی پرداخت. حالا او پرآوازه ترین هنرمند بین المللی ایرانی است و یکی از شناخته شده ترین هنرمندان جهان در ژانر Public Art که یک شاخه مهم هنر مفهومی در ترکیب با کیفیات معماری است.
هنر ارمجانی در باره انسان، جامعه و ساحت معنوی است و او هیچگاه اثری را برای بیان احساسات شخصی خلق نکرد. تابلوی نقاشیخط ''دعا'' که در همان سال های اولیه اقامت ارمجانی در امریکا خلق شد، یک دست نویسی به شیوه سنتی سیاه مشق از اشعار مولانا و حافظ است که امواجی متراکم را به سبک نقاشی
اکسپرسیونیسم انتزاعی پدید آورده است. اثر جنجالی او ''فلوجه'' یک بیانیه ضد جنگ با ترکیب شالوده ای درحال سقوط و نمادهایی از تابلوی گرنیکای پابلو پیکاسو است که برای نمایش در امریکا بخاطر اشاره مستقیم به جنایات این کشور در عراق با سانسور مواجه گردید. پروژه های سیا ارمجانی شالوده هایی معمارانه با مضمون اتاق مطالعه، باغ شاعر و پل ها هستند که اغلب از یک زبان شاعرانه با الهام از ادبیات عرفانی ایران برخوردار می باشند و با واژگانی چون پله ها، سکوها، اتاق ها، درب و پنجره ها تجسم می یابند. یکی از مشهورترین آنها پل فولادی Irene Hixon Whitney به طول ۱۱۲ متر است که باغ مجسمه مینیاپولیس را به یک پارک مرتبط می سازد. او بعدها پل های دیگری در اسپانیا، فرانسه و امریکا ساخت که همگی علاوه بر جنبه کاربردی، یک مجسمه مفهومی در مقیاس شهری هم محسوب می شوند. از دیگر پروژه های مهم او برای مکان عمومی، یادمان مشعل المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا است که طرح ارمجانی در یک مسابقه جهانی با حضور برخی از صاحب نام ترین معماران جهانی انتخاب|شد و اثر بعد از اجرا به صورت دائمی در میدان سنتنیال این شهر نصب گردید. سیا ارمجانی نمونه بارز هنرمندی است که در کشور زادگاه خود غریبه و در دنیای غرب پرآوازه است.
وی در عین عشق به موطن اجدادی خود و فرهنگ بالنده آن، تصوری جهان وطنی برای هنرمند قائل بود و در آثارش پیوسته به طرح مضامین در رابطه با دغدغه های مهاجرین همچون سرگشتگی، تنهایی، خاطره و نوستالژی می پرداخت. موزه متروپلیتن نیویورک که حدود یک سال پیش نمایشگاه بزرگی از مجموعه آثار سیا ارمجانی برگزار کرد، در یادداشتی به مناسبت درگذشت وی، شخصیت آرام و ژرف او را ستایش کرد.
یادش گرامی و ماندگار باد. "
سیا ارمجانی» مجسمه ساز و معمار ایرانی الاصل که در زمینه «پابلیک آرت» یا هنر عمومی شهرت داشت در سن ۸۱ سالگی درگذشت.
به تازگی نمایشگاه بزرگی از این هنرمند در موزه متروپولیتن برگزار شده بود که طی آن حدود صد اثر «ارمجانی» که طی ۶۰ سال قبل خلق شده بودند، به معرض نمایش گذاشته شدند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب