شجریان برگزیده بود
دست و هنر: «شجریان برگزیده بود. لطف و مهر خداوندی بسیار شامل حال وی بود. خداوند به او حنجره داوودی عطا كرده بود. هوش و خرد سرشار برای انتخاب درست و هوشمندانه مسیر، به او تفویض شده بود. نمی گویم، شجریان، تافته جدابافته بود. نمی گویم، منجی یا پیشوای اجتماعی بود اما شجریان یك انسان وارسته، یك هنرمند فرهیخته، یك معلم عاشق، یك روایتگر خردمند و آوازخوان سوز و گداز مردمش بود. مردمی به متانت و وقار تاریخ ایران و به سختی و رنج نامردمی های زمان.»
به گزارش دست و هنر به نقل از ایسنا، در یادداشتی در روزنامه شرق به قلم حسام الدین سراج آمده است: «نمی دانم چرا و چگونه یک انسان برگزیده می شود که مقرر است حرف ها و رفتارهایی را در قالب آثار هنری دلنشین و کرداری خلاقانه به انسان های دیگر بیاموزد. همیشه آوازهای استاد شجریان برایم، شگفت انگیز بوده است: انتخاب شعر مناسب، تکنیک عالی، رنگ صدای دلنشین، ملودی کلام درست، تلفیق عالی و طراحی درست مضامین شعر در دستگاه که این امر در اغلب اوقات به صورت بداهه اتفاق می افتاد.
او در آواز ایرانی شاهکارهای بسیاری خلق کرده است که سالیان سال برای اهل دل و اهل ادب و هنر قابل استفاده خواهد بود.
لایه پنهان این آثار، انتخاب رندانه اشعار عبرت آموز و اعتراض آمیز بود. اگر شجریان نبود شاید حافظ و سعدی و مولانا و باباطاهر و نظامی و امثالهم آن گونه که می بایست امروز در دسترس نسل جدید باشد، نمی بود. من خیلی از محفوظات ادبی خودرا نظیر غزلیات حافظ و سعدی و مولانا، دوبیتی های باباطاهر و... مدیون ایشان هستم.
شجریان برگزیده بود. لطف و مهر خداوندی بسیار شامل حال وی بود. خداوند به او حنجره داوودی عطا کرده بود. هوش و خرد سرشار برای انتخاب درست و هوشمندانه مسیر، به او تفویض شده بود.
نمی گویم، شجریان، تافته جدابافته بود. نمی گویم، منجی یا پیشوای اجتماعی بود اما شجریان یک انسان وارسته، یک هنرمند فرهیخته، یک معلم عاشق، یک روایتگر خردمند و آوازخوان سوز و گداز مردمش بود. مردمی به متانت و وقار تاریخ ایران و به سختی و رنج نامردمی های زمان. او همیشه با مردم بود، برای مردم خواند و نهایت تلاشش، بیداری مردم بود. هنرمندی که عاشقانه معلمی کرد. وجه فعالیت اجتماعی وی در پشتیبانی از هنر حقیقی و اعتلا و اشاعه آن بسیار قابل توجه و با اهمیت است؛ به نحوی که می توان گفت بخش عمده ای از موفقیت وی در جلب و جذب دل هاست؛ از این رو و به دلیلهای فراوان دیگر شجریان استاد بود و لقب استاد برازنده وجودش بود و خسرو آواز ایران شد. خداوند مهرآفرین مهر او را در دل مردم نهاد تا وقتی که از عشق و حکمت و عرفان و اتحاد می خواند، به گوش جان بنیوشند. استاد محمدرضا شجریان پدیده قرن معاصر بود، باشد که آثار او را چون گل های بهاری هر روز با صفا و با طراوت بیشتر بشنویم و از آن درس مهر و معرفت و زیبایی بیاموزیم.
او در حقیقت مطرب عشق بود و با آوای آسمانی خود دل های ما را به بهشت عشق و زیبایی می برد.
مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد
نقش هر پرده که زد راه به جایی دارد
عالم از ناله عشاق مبادا خالی
که خوش آهنگ و فرح بخش صدایی دارد
پیر دردی کش ما گرچه ندارد زر و زور
خوش عطابخش و خطاپوش خدایی دارد. «حافظ»
و امروز این بیت زبان حال همه دوست داران و بستگان شماست:
ای که در محفل معشوق ازل جا داری
یاد دار آن که گه قرب ز ما یاد آری
با دلی اندوهگین و چشمانی اشک بار در چهلمین روز درگذشت استاد نازنینم استاد محمدرضا شجریان»
منبع: dastohonar.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب