پیشنهادی برای آثار نافرجام میرعابدین كابلی
دست و هنر: رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری در سومین روز درگذشت میرعابدین کابلی برای به سرانجام رساندن آثار منتشرنشده این عتیقه شناس اعلام آمادگی کرد.
به گزارش دست و هنر به نقل از ایسنا، میرعابدین کابلی ـ عتیقه شناس پیشکسوت و مدیر سابق موزه ملی ایران ـ دوازدهم فرودین ماه سال ۱۴۰۰ در سن ۷۸ سالگی بر اثر نارسایی کلیه از دنیا رفت. او جمعه سیزدهم فرودین ماه در شهر بابل، زادگاه مادری اش به خاک سپرده شد.
بهروز عمرانی ـ رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ـ در پیامی سومین روز درگذشت کابلی را تسلیت گفت و بیان کرد: «سه روز از فقدان استاد عزیز میرعابدین کابلی، استاد پیشکسوت میراث فرهنگی و دیرینه شناسی ایران گذشت. کشور ما در روزهایی سخت و دلگیر به سر می برد و هر روز خبر درگذشت عزیزی ما را سوگوار می کند و یک سالی است که جامه سیاه عزا بر جامعه جهانی و بالطبع ایرانی پوشانده است. استاد کابلی عزیز عمری طولانی را در راه خدمت به فرهنگ و دیرینه شناسی ایران گذراند و در صورتیکه همچنان قلبش در گرو مهر این آب و خاک بود، چهره در نقاب خاک کشید.
میرعابدین کابلی خود تاریخ دیرینه شناسی ایران است. از نخستین فارغ التحصیلان گروه دیرینه شناسی دانشگاه تهران و از نخستین باستان شناسان ایرانی است که خود بدون کمک باستان شناسان خارجی به تحقیق و تفحص در گذشته تاریخی ایران پرداخت. پژوهش های سترگ وی در محوطه های کلیدی فرهنگی ـ تاریخی ایران از قبیل شهداد، شوش و قمرود و ده ها محوطه و پروژه دیگر چراغ هایی را در تارک دیرینه شناسی ایران برافروخت که تا همیشه رهنمای دانش پژوهان دیرینه شناسی در ایران خواهد بود.
در قمرود برای نخستین بار روابط فرهنگ های قبل از تاریخ فلات مرکزی و ارتباط آن با فارس و خوزستان را شناسایی کرد. در شهداد به راستی بعنوان خلف صالح استاد علی حاکمی جستجوهای وی را به پیش برد و با تداوم حفاری های وی خیلی از ناشناخته های فرهنگ های عصر مفرغ جنوب ایران آشکار شد. در شوش شاید کابلی تنها عتیقه شناس ایرانی بود که در خود این قابلیت را می دید که پا بجای باستان شناسان نامدار و بزرگ نهاد و با انجام کاوش هایی هدفمند در شوش به خیلی از سوالات دیرینه شناسی شوش بخصوص در دوره هخامنشی پاسخ داد.
شاگردان زیادی تربیت کرد و حتی بعد از بازنشستگی هیچ گاه ارتباط خویش را با جامعه و دنیای دیرینه شناسی تا روز آخر قطع نکرد. در تمام همایش ها، سخنرانی ها و اتفاقات دیرینه شناسی ایران در صف اول حاضر بود و با اخلاق گرم و منش متواضعانه حتی دانشجویان جدید را به خود جذب می کرد و همیشه در پاسخ دادن به سوالات پژوهشگران و دانشجویان پیشگام بود.
پژوهش های میرعابدین کابلی و کارهای موثر او به شکلی است که حتی باستان شناسان و پژوهشگران خارجی نیز به آن اذعان داشته و نمی توان در کارهای آنها پژوهشی دید که به انتشارات استاد کابلی ارجاع نشده باشد. از ایشان گنجینه ای عظیم از اطلاعات دیرینه شناسی منتشرنشده بجای مانده، امید است که با همکاری خانواده محترم ایشان امکان انتشار هر چه بهتر آثار منتشرنشده ایشان فراهم گردد و پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری آمادگی کامل خویش را برای به سرانجام رساندن این مقصود اعلام می کند.»
کتاب «شوش» همچون دست نوشته های به سرانجام نرسیده میرعابدین کابلی است که حمیده چوبک ـ رئیس پیشین پژوهشکده دیرینه شناسی ـ در روز درگذشت این استاد پیشکسوت دیرینه شناسی با اشاره به آن اظهار داشته بود: درست است که این کتاب نیمه کاره ماند، اما امیدوارم در همین حد را هم چاپ کنند.
او به دیگر آرزوهای نافرجامِ میرعابدین کابلی همچون احیای دیوار شوش اشاره کرده و اظهار داشته بود: ایشان همیشه آرزو داشت دیوار هخامنشان در شوش با آجرهای لعابدار احیا شود، تلاش زیادی برای تهیه آجرهای لعابدار انجام داد، به کوره های آجرپزی زیادی هم سر زد، حتما مدارک شان در شوش موجود است. اما حیف که آن تلاش و آرزو برآورده نشد. امیدوارم به خاطر اقدامات بهادار آقای کابلی حداقل این آرزو برآورده و دیوار شوش احیا شود.
منبع: دست و هنر
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب