هوتن شكیبا از ركورددار گمنام گینس گفت
به گزارش دست و هنر سینما که فقط با بازیگران ستاره اش، کارگردان های کاربلد، نویسندگان چیره دست یا با عوامل فنی توانمندش زنده نیست، حیات سینما به خیلی افراد دیگر وابسته است، آدم هایی که حتی اگر نام شان در کتاب رکوردهای گینس ثبت شده باشد، شاید ناشناس باشند اما کسانی می دانند که نفس همین آدم ها مُمِد حیات سینما بوده است؛ حاج محمدعلی عباس میرزایی هم یکی از همین هاست.
اخیرا آگهی ترحیم این عاشق رکورددار در صفحه شخصی هوتن شکیبا (بازیگر) منتشر گردید و برای یافتن نام و نشانی از او سراغ این بازیگر رفتیم.
آنچه در ادامه می خوانید، نگاهی است گذرا به زندگی این مرد که برغم گمنامی، نامش در کتاب رکوردهای گینس ثبت شده است.
هوتن شکیبا در گفتگو با ایسنا قوم و خویش سنندجی خویش را این گونه توصیف می کند: از بچگی عاشق سینما بوده و جالب است بدانید در همان دوران کودکی و نوجوانی یک دستگاه آپارات درست کرده بود که با آن حتی فیلمهای انیمیشن هم نمایش می داد.
او ادامه می دهد: وقتی می گویم دوران کودکی، نباید فراموش نماییم که صحبت از مردی است که 60 سال پیش کودکی کرده، آن هم در شهری مانند سنندج. طبیعتا مانند کودکان امروز ابزار تکنولوژیک در دست و بالش نبوده و اینجاست که ارزش ساخت آن آپارات، اهمیتی دو چندان پیدا می کند.
این عشق آن گونه که شکیبا می گوید، دست از سر این مرد بر نمی دارد و سبب می شود در دوران بزرگسالی، سینمای روبازی در سنندج بسازد، در پارک زیبای آبیدر که یک پارک کوهستانی است.
شکیبا توضیح می دهد که محمد علی عباس میرزایی، با شوقی هرچه تمام تر بر همه مراحل ساخت و ساز این سینما نظارت داشته و پرده بزرگ آنرا هم خود نصب کرده است. دیوار پشت بام را سفید کرده و سینمای تابستانی دائر کرده بود و برای اهل محل اکران فیلم می کرد. فیلمهای کهنه ومصرف شده را با تیغ شفاف می کرد و خود فریم های گوناگونی نقاشی می کرد و انیمیشن نمایش می داد.
این بازیگر تاکید دارد که ارزش آقای عباس میرزایی بیشتر از هر چیز، اقدامات و ابتکاراتی بود که قبلاً زمینه اش در سنندج وجود نداشت.
به گفته او، این سینما که بزرگترین سینمای روباز در دنیاست، در دهه هفتاد فعال بوده و مردمان در پارک زیبای آبیدر به تماشای فیلم می نشسته اند و برایشان هم فال بوده و هم تماشا.
اما عمر این سینما هم پس از مدتی به سر می آید و حالا هوتن شکیبا، بازیگر تئاتر و سینمای ما که خود زاده سنندج است، تاسف و شگفتی خویش را از چنین اتفاقی در شهر هنر و موسیقی، این گونه بیان می کند: سنندج شهری فرهنگی است که بعنوان شهر موسیقی هم ثبت شده است. راه اندازی سینمایی روباز در این شهر ایده ای خلاقانه و جای خوشوقتی بوده که دهه هفتاد چنین امکانی در این شهر بوجود آمده ولی تعطیل کردن آن جای تعجب و تاسف دارد. مثل خیلی از اقدام های خوب که پس از مدتی ناکار می شوند.
او ابراز تاسف می کند که اگر این سینما همچنان فعال می بود، می توانست امکان خوبی باشد برای دوران کرونا که نفس سینماها به شماره افتاده است.
محمدعلی عباس میرزایی زاده سال 1320 است که در همان اوان کودکی عشق به سینما را در وجود خود می یابد. این کودک کنجکاو که شیفته کشف تازه ها بوده است، در همان کودکی دست به کار ساخت یک دستگاه آپارات می شود و بعدتر به سفارش دوستانش آپاراتی دیگر می سازد، برای نمایش فیلم و هم انیمیشن. در دوره بزرگسالی بزرگترین سینمای روباز جهان را می سازد، سینمایی که ساخت و سازش اواخر سال 73 شروع می شود واوایل سال 74 آغاز به کار می کند. نام این سینما بعنوان بزرگترین سینمای روباز جهان در کتاب رکوردهای گینس ثبت شده است.
او اخیرا درگذشته و در قطعه هنرمندان آرامگاه سنندج به خاک سپرده شده است.
هوتن شکیبا
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب