این همه مکان! چرا یکی به دانشکده نمایش ایرانی تبدیل نمی شود؟
دست و هنر: حسین کیانی، نمایشنامه نویس و کارگردان نمایش های ایرانی با گلایه از نبود دانشکده ای ویژه ی هنرهای نمایشی ایرانی که در آن رشته هایی مانند تقلید، مضحکه، خیمه شب بازی و تعزیه آموزش داده شود، از محلهای مختلفی اظهار داشت که می تواند برای این کار مورد استفاده قرار گیرد.
به گزارش دست و هنر به نقل از خبر آنلاین، تعزیه، به عنوان یکی از قدیمی ترین و اصیل ترین گونه های نمایشی ایرانی، ترکیبی از مذهب، هنرهای دراماتیک، موسیقی و شعر است. در گفتگویی در این خصوص، داوود فتحعلی بیگی، آقای نمایش ایرانی ضعف آموزش، نگاه غیرعلمی و نبود حمایت نهادی را از مهم ترین دلیلهای وضعیت فعلی این هنر دانست. حسین کیانی، نمایشنامه نویس و کارگردان نیز از فقدان سیاستگذاری منسجم و بی اعتنایی مدیران فرهنگی نسبت به این گنجینه ی نمایشی گفت.
در قسمتی از این گفت و گو که با گردانندگی مهدی صفاری نژاد، فعال نمایش ایرانی در کافه خبر خبرگزاری خبرآنلاین برگزار گردید، حسین کیانی با اشاره به اینکه «شخص من یا آقای فتحعلی بیگی یا دیگر افراد علاقمند چقدر می توانند با سرمایه شخصی؛ چه فکری و چه مادی کار کنند و چقدر می توانند دوام بیاورند؟» اضافه کرد: «به هرحال هرکسی زندگی خودش را هم دارد. دوستان و مدیرانی می آیند و در مورد سند چشم انداز و سند ملی تئاتر حرف می زنند؛ حرف های شعاری درباره ی هنرهای نمایشی اما بصورت عملی و علنی چیزی نمی بینیم. همه چیز روی کاغذ می ماند. این همه مکان وجود دارد که برای دولت می باشد، که بیکار و متروکه است و برای وزاتخانه هاست، بسیاری از این ها می تواند به هنرهای نمایشی ایرانی اختصاص داده شود.»
متن کامل نشست «آسیب شناسی وضعیت تعزیه در روزگار اکنون» را این جا بخوانید.
منبع: دست و هنر
این مطلب دست و هنر مورد پسنده؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب دست و هنر مرتبط
نظرات کاربران دست و هنر در مورد این مطلب