قاتل بی رحم بعد از بیشتر از سه دهه شناسایی شد
به گزارش دست و هنر، محققان اعتقاد دارند که بالاخره موفق شده اند قتل های مشهور و ترسناک چهار دختر نوجوان در یک فروشگاه ماست منجمد در آستین، که به «قتل های فروشگاه ماست» معروف شده، را بعد از 34 سال حل کنند.
به گزارش دست و هنر به نقل از خبر آنلاین، روز جمعه، اداره پلیس آستین اعلام نمود که مظنون، رابرت یوجین براشرز، از راه آزمایش گسترده دی ان ای شناسایی شده است. براشرز که به سه قتل دیگر در دهه ۱۹۹۰ و همین طور تجاوز به یک دختر ۱۴ ساله در سال ۱۹۹۷ مرتبط بود، در سال ۱۹۹۹ بعد از یک تقابل با پلیس در مورد یک جرم ادعایی دیگر، خودکشی کرد.
اداره پلیس در اطلاعیه ای نوشت: «تیم ما هیچ وقت از کار روی این پرونده دست نکشید. حدودا به مدت ۳۴ سال، آنها خستگی ناپذیر کار کردند و متعهد ماندند تا این پرونده را برای خانواده های جنیفر هربی سون، سارا هربی سون، الیزا توماس و امی آیرز، همه جان های بی گناهی که به صورت بی مدلول و زودهنگام گرفته شد، حل کنند.» و اضافه کرد: «این پرونده بازهم باز و در دست بررسی می باشد.»
این پیشرفت، قدمی مهم در پرونده ای است که کشور را درگیر کرده و شهر آستین را متأثر کرده بود. این خبر حدودا یک ماه بعد از آن منتشر گردید که اچ بی او یک مجموعه مستند چهار قسمتی را منتشر نمود که باردیگر توجه ها را به این قتل ها جلب کرد.
در طول چهار قسمت، کارگردان مارگارت براون همزمان پیچ وخم های این پرونده قدیمی ۳۴ ساله را باز می کند و همزمان بر تروما و اثرات طولانی مدت آن بر خانواده های بازمانده تمرکز دارد که کوشیده اند با این فقدان غیرقابل تصور کنار بیایند.
در مستند و همین طور در مصاحبه با ددلاین در ماه آگوست، کارآگاه آستین، دن جکسون، اشاره نمود که پیشرفت در فناوری دی ان ای امکان دارد مسیر رسیدن به حل پرونده را هموار کرده باشد.
فرآیند ساخت این مستند برای اچ بی او بسیار هزینه بر بود، برای اینکه به علت خشونت بالای پرونده و تصاویری که از آن بجای مانده بود تیم ساخت گرفتار فشار روانی شدیدی شدند و اچ بی او ناچار به پرداخت هزینه روان درمانی برای همه آنها شد. یه غیر از این مصاحبه به خانواده قربانیان و روایت این قصه بسیار تلخ و وحشتناک بود و همه این ها در شرایطی بود که کارگردانی که قرار بود فیلم سینمایی این پرونده را بسازد به علت حجم خشونت از ساخت این کار منصرف شده بود.
مارگارت براون قبل از انتشار مستند در پاسخ به این سؤال که علیرغم این مورد که این قتل ها بالاتر از ۳۰ سال پیش روی داده اند، اما در مصاحبه ها با خانواده ها، درد هنوز بطورکامل مشهود بود و بنظر می رسد این کار سخت بود و احتمال سوءاستفاده از احساسات خانواده ها وجود داشت می گوید: «صد در صد بله، کار خیلی سخت بود. واقعا وحشت زده بودم. راستش نمی دانستم مقرر است وارد چه چیزی بشوم. با خودم فکر می کردم: «خب، من قبلاً هم فیلم هایی درباره ی تروما و دردهای عمیق ساخته ام.» واقعا بخش زیادی از آثارم درباره ی وقایع وحشتناکی است که برای مردم روی داده. اما اصلاً برای مواجهه با یک پرونده ی تجاوز و قتل حل نشده ی چهار دختر نوجوان و اثری که بازهم روی خانواده های آنها دارد آماده نبودم. نمی دانستم که بودن در اتاق با اعضاء این خانواده ها به مدت چند ساعت چه بار عاطفی سنگینی برایم خواهد داشت. بعدش با فکر کردم: «اگه من این قدر سخت این مورد را تحمل می کنم، پس آنها چه چیز سختی را تجربه می کنند؟» این فکرها مثل حلقه ای بی انتها در ذهن من بودند که مدام تکرار می شدند.»
براون در پاسخ به این سؤال که آیا حل نشده بودن این جنایات موجب ایجاد تردید در او برای ساخت مستند شد یا نه می گوید: «نه، هیچ تردیدی نداشتم. چون خودم ساکن آستین بودم و دوستان زیادی داشتم که خبرنگار بودند و شدیداً به این پرونده و پیچ وخم هایش وسواس داشتند. می دانستم که این پرونده ظرفیت تبدیل شدن به یک مستند را دارد.»
حالا امروز قاتل پیدا شده است. سرنخ اصلی، نمونه ای بسیار کوچک از دی ان ای بود که از سواب واژینال یکی از قربانیان گرفته شده و تابحال ناشناخته مانده بود. آزمایش های انجام شده روی این نمونه کوچک نقش کلیدی در رد محکومیت مظنونان قبلی داشت و با هیچ کدام از افرادی که در صحنه جرم حضور داشته اند، همچون خود محققان، مطابقت نداشت.
تکنولوژی آزمایش دی ان ای از سال ۱۹۹۱ تا حالا به سرعت پیشرفت کرده است و جکسون اشاره نمود که باور دارد به زودی میتوان با این نمونه محدود، پروفایل دی ان ای بسیار واضح تری ساخت، چیزی که در زمان وقوع قتل ها حتی قابل تصور نبود.
جکسون به ددلاین اظهار داشت: «با احتیاط، نسبت به کاری که می توانیم انجام دهیم امیدواریم.»
مترجم: ریحانه اسکندری
منبع: ددلاین
به طور خلاصه، این خبر حدوداً یک ماه پس از آن منتشر شد که اچ بی او یک مجموعه مستند چهار قسمتی را منتشر نمود که بار دیگر توجه ها را به این قتل ها جلب کرد. فرایند ساخت این مستند برای اچ بی او بسیار هزینه بر بود، به جهت اینکه به سبب خشونت بالای پرونده و تصاویری که از آن به جای مانده بود تیم ساخت گرفتار فشار روانی شدیدی شدند و اچ بی او ناچار به پرداخت هزینه روان درمانی برای همه آنها شد. مارگارت براون پیش از انتشار مستند در پاسخ به این پرسش که باوجود این مورد که این قتل ها بالاتر از ۳۰ سال پیش روی داده اند، اما در مصاحبه ها با خانواده ها، درد هنوز بطورکامل مشهود بود و به نظر می آید این کار سخت بود و احتمال سوءاستفاده از احساسات خانواده ها وجود داشت می گوید: صد در صد بله، کار خیلی سخت بود.
این مطلب دست و هنر مورد پسنده؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب دست و هنر مرتبط
نظرات کاربران دست و هنر در مورد این مطلب