به گزارش دست و هنر به نقل از خبر آنلاین، فیلم «حقیقت و خیانت» ساخته ی متیو ویتاکر در سال ۲۰۲۵، با بازی ایوان هاروکس، روپرت اونز و نای اکومور، تلاش دارد از دل حقیقت های تلخ جنگ جهانی دوم، تصویری از ایمان، شجاعت و وجدان انسانی ارائه نماید. این فیلم با حمایت استودیوی مذهبی «ای نجل استودیوز» ساخته شده و در جشنواره های سینمایی با تمرکز بر آثار الهام بخش به نمایش درآمده است.
اما نتیجه نهایی، اثری است که بیش از اندازه آشنا و محافظه کارانه به نظر می آید. فیلم هرچند ساختار منسجمی دارد، اما در هیچ یک از لحظاتش شگفتی تازه ای خلق نمی کند و فاقد نگاه یا امضای هنری متمایز است.
تمام عناصر آشنای این گونه آثار تاریخی در فیلم حضور دارند: قهرمان درستکار، ضدقهرمان متزلزل، خشونت سیستماتیک، سخنرانی های پرشور و صحنه های تعقیب و گریز. با این وجود، «حقیقت و خیانت» بالاتر از آنکه روایتی تازه از دوران تاریک اروپا باشد، یادآور ده ها فیلم مشابه در رابطه با جنگ است.
ایمان در مقابل دروغ
در این فیلم، ایوان هاروکس نقش نوجوانی مذهبی به نام هلموت هیوبنر را بازی می کند؛ پسر هفده ساله ای که در هامبورگ با خانواده اش زندگی می کند و در بحبوحه جنگ جهانی، کم کم آغاز به پرسش از حقیقت های اطرافش می کند. کلیسایی که او به آن می رود در دفاع از آدولف هیتلر خطبه می خواند و حتی ورود یهودیان را ممنوع می کند. تا اینکه یکی از دوستانش، سولومون شوارتز (نای اکومور)، تنها به جرم یهودی بودن ربوده می شود.
وقتی برادر بزرگ ترش رادیویی به خانه می آورد که امواج بی بی سی را پخش می کند، هلموت درمی یابد خیلی از گفته های رسمی حکومت، دروغ و تبلیغات است. او با تاکید بر علاقه اش به مطالعه و مهارتش در نویسندگی، اعلامیه هایی در دفاع از حقیقت و ضد دروغ های نازی ها می نویسد و با کمک دو دوستش، کارل-هاینتس اشنیبه (فردیناند مک کی) و رودی ووبه (داف توماس)، آنها را در سراسر هامبورگ پخش می کند.
از تعلیق تا تکرار
ویتاکر که فیلم نامه را با همکاری اتان وینسنت نوشته، در نیمه اول فیلم موفق می شود تعلیق و انرژی خوبی بوجود آورد. صحنه های اولیه پرتحرک اند و وحشت ناپیدای رژیم را از خلال ترس و سکوت نشان می دهند، بدون آنکه خشونت را بیش از اندازه نمایش دهد. با این وجود، در نیمه دوم، وقتی هیوبنر توسط گشتاپو دستگیر می شود، روایت به بازجویی ها و شکنجه های تکراری فرو می غلتد.
در این بخش، نقش روپرت اونز به عنوان بازجو اصلی پررنگ تر می شود. رابطه میان بازپرس و نوجوان اسیرش لحظاتی از کشمکش احساسی دارد، اما انرژی اولیه فیلم کاسته می شود. بازی ایوان هاروکس و اونز قابل توجه است، اما روایت دیگر پیش نمی رود و به تکرار می افتد.
سرانجام، «حقیقت و خیانت» اثری است خوش ساخت اما محافظه کار؛ با موسیقی پرطمطراق و بیش ازحد مداخله گر که اهتمام دارد در هر لحظه به تماشاگر بگوید چه احساسی باید داشته باشد. لهجه انگلیسی بازیگران در روایتی که مقرر است در آلمان بگذرد نیز بر بی باوری مخاطب می افزاید.
ویتاکر با نگاهی صادقانه و احترام آمیز به شجاعت هیوبنر فیلمش را ساخته، اما این صداقت به تنهایی نمی تواند ضعف داستان گویی کلیشه ای را جبران کند. سرانجام، «حقیقت و خیانت» فیلمی محترم اما فاقد تازگی است؛ روایتی وظیفه شناسانه از زندگی نوجوانی قهرمان که بالاتر از آنکه تاثیر گذار باشد، صرفا درست و بی خطر است.
مترجم: ریحانه اسکندری
منبع: ورایتی
به طور خلاصه، کلیسایی که او به آن می رود در دفاع از آدولف هیتلر خطبه می خواند و حتی ورود یهودیان را ممنوع می کند. در این بخش، نقش روپرت اونز به عنوان دادیار اصلی پررنگ تر می شود. ویتاکر با نگاهی صادقانه و احترام آمیز به شجاعت هیوبنر فیلمش را ساخته، اما این صداقت به تنهایی نمی تواند ضعف داستان گویی کلیشه ای را جبران کند.