پری ملكی:
موسیقی برایم تنها یک فعالیت هنری نبود
به گزارش دست و هنر، پری ملکی، خواننده موسیقی ایرانی می گوید: برای من موسیقی تنها یک فعالیت هنری نبود، بلکه یک دغدغه و یک مسئولیت بود.
به گزارش دست و هنر به نقل از خبر آنلاین به نقل از ایسنا، این هنرمند و سرپرست گروه «خنیا» اظهار داشت: موسیقی همواره در زندگی ام حضور داشته و از کودکی با موسیقی ارتباطی عمیق برقرار کردم. از هشت سالگی در جمع دوستان و خانواده ام کنسرت اجرا می کردم. به یاد دارم پدرم یک رادیو خریداری نموده بود و من روزها همراه با مادرم برنامه گل ها را از جعبه موسیقی گوش می کردم.
او اضافه کرد: از دوران نوجوانی، دغدغه ام موسیقی بود و حتی زمانی که از ایران به خارج مهاجرت کردم، نتوانستم از این عشق فاصله بگیرم. من در آن دوران از ایران دور بودم و طبیعتاً با شرایط جدید در یک فضای متفاوت زندگی می کردم، اما همیشه موسیقی در ذهن و قلبم بود، چون که هیچ چیز نمی تواند جای این هنر بزرگ را بگیرد.
این هنرمند موسیقی بیان نمود: وقتی به ایران برگشتم، احساس کردم باید همچنان در این راه حرکت کنم. برای من، موسیقی تنها یک فعالیت هنری نبود، بلکه یک دغدغه و یک مسئولیت بود.
سرپرست گروه «خنیا» در پاسخ به این پرسش که چه چیزی او را به ادامه مسیر هنری اش و تدریس تشویق نموده است، اظهار داشت: در این سال ها، هدف اصلی من این بوده که هنرمندان جوان را پیدا کنم و آنها را در راه درست هدایت کنم. وقتی می بینم که هنرجوهایم قابلیت های منحصربه فرد دارند، حس می کنم که هدفم را در زندگی پیدا کرده ام.
ملکی توضیح داد: اکنون بیشتر از صد زن در گروههای آموزشی من حضور دارند و خیلی از آنها به خوانندگی و تدریس موسیقی در جای، جای دنیا پرداخته اند. این برای من خیلی خوشحال کننده است که توانسته ام بخشی از این حرکت را به جلو ببریم و در آموزش هنرمندان زن نقشی ایفا کنم. در همه این سال ها، همیشه هدفم این بوده که حضور زن در موسیقی ایرانی همچنان زنده بماند و تا آنجایی که بتوانم، در این جهت تلاش کنم.
این هنرمند به بررسی تفاوت های مکتب های موسیقی ایرانی، بخصوص مکتب های آوازی تهران و اصفهان، پرداخت و با اشاره به این که این دو مکتب اصولاً از یک پایه واحد سرچشمه می گیرند، توضیح داد: مکتب تهران و مکتب اصفهان به لحاظ کلی به یک پایه مشترک وصل هستند، اما در جزئیات و نحوه اجرا، تفاوت هایی دارند؛ تفاوت هایی که بیشتر به سلیقه و شیوه اجرا برمی گردد.
پری ملکی در ادامه اظهار داشت: مکتب تهران اغلب تحریرهای بیشتری دارد و از نظر تکنیکی ممکنست کمی پیچیده تر باشد، اما سرانجام، هدف همه این ها انتقال احساسات و مفاهیم از راه آواز است. من همیشه به شاگردانم تاکید می کنم که باید در ابتدا بیس و پایه موسیقی را خوب یاد بگیرند و بعد به هر مکتب و سبکی که علاقه دارند، بروند.
او با اشاره به اینکه خودش شاگرد استادان بزرگی مانند بنان، کریمی، جهان دار و پایور بوده است، تاکید کرد: از هر یک از این استادان نکات خیلی ارزشمندی یاد گرفتم و این به من کمک کرد تا امروز بتوانم در کنار آموزش به دیگران، خودم هم به موسیقی ادامه دهم و معتقدم مکتب استاد بنان خیلی وسیع بود و با همه احترامی که برای اساتید عزیز قائل هستم، اما باید یادآور شوم بنان را طوری دیگر باید دید و شناخت.
سرپرست گروه «خنیا» در رابطه با تجربه هایش در اجراهای بین المللی و مواجهه با مخاطبان غیرایرانی توضیح داد: در خیلی از کشورهای اروپایی اجراهایی داشتم که اغلب تماشاگران آنها ایرانی نبودند. این تجربه ها برای من خیلی جالب بود. در حقیقت، مخاطبان غیرایرانی به شکلی واکنش نشان می دادند که نشان می داد آنها با موسیقی و احساسات آن ارتباط برقرار کرده اند، حتی اگر زبان فارسی را نمی فهمیدند.
ملکی اضافه کرد: در یکی از کنسرت ها در جنوب آلمان، شهردار شهر از من دعوت کرد که بمناسبت یک مراسم فرهنگی اجرا کنم. جالب این بود که بیشتر تماشاگران، غیرایرانی و از فرهنگ های مختلف بودند. آنها بدون این که فارسی بدانند، درک عمیقی از موسیقی و شعر ایرانی پیدا کرده بودند.
او با اشاره به واکنش های مخاطبان غیرایرانی اظهار داشت: این برای من خیلی جذاب بود که می دیدم مردم می توانند بدون این که زبان را بفهمند، ارتباط معنوی و احساسی با موسیقی برقرار کنند. این نشان داده است که موسیقی یک زبان جهانی است که فراتر از مرزهای فرهنگی و زبانی اثرگذار است.
وی در توضیح اهمیت شعر در موسیقی ایرانی اشاره کرد: شعر و موسیقی در فرهنگ ایرانی کاملا به هم آمیخته اند. موسیقی ایرانی بدون شعر نمی تواند تاثیری عمیق بر شنونده بگذارد. شعرهایی که در موسیقی ایرانی استفاده می شود، معمولا دارای بار عاطفی خیلی زیادی هستند که خواننده باید توانایی انتقال آنها را داشته باشد.
ملکی در ادامه توضیح داد: همیشه به شاگردانم یاد می دهم که برای خواندن هر شعر باید بتوانند بار عاطفی آنرا به درستی منتقل کنند و شعر را طوری بخوانند که شنونده آنرا احساس کند. این چیزی است که متاسفانه در بعضی از خواننده ها وجود ندارد. خیلی از خوانندگان تنها به روشهای فنی آواز توجه دارند و به عمق شعر و معنای آن اهمیت نمی دهند.
او اظهار داشت: زنان نقشی خیلی پررنگ در دنیای موسیقی ایران داشتند. خیلی از هنرمندان برجسته، همچنان یاد و آثارشان در خاطر مردم باقیمانده است. در این سال ها تلاش زیادی کردم به زنان کمک کنم تا هنر خویش را پیدا کنند و در فضای موسیقی حضور داشته باشند. باوجود تمام مشکلات، همچنان بدنبال این بودم که در آموزش و اجراهای موسیقی، به زنان مجالی برای نمایش قابلیت هایشان بدهم.
پری ملکی در آخر این گفتگو که در اصفهان انجام شده است، با احترام به یاد ناهید دایی جواد، هنرمند اصفهانی اشاره نمود و اظهار داشت: یاد این هنرمند فقید همیشه با من خواهد بود. او یکی از هنرمندانی بود که همیشه برای من الهام بخش بود. تحریرهای زیبای او، تاثیر عمیقی بر من گذاشت و همیشه برای من نمونه ای در موسیقی ایرانی باقی ماند.
منبع: dastohonar.ir
این مطلب دست و هنر مورد پسنده؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب دست و هنر مرتبط
نظرات کاربران دست و هنر در مورد این مطلب