مسئول دفتر پژوهش و آموزش كودكان پژوهشگاه میراث فرهنگی:
عروسك قوم تركمن ثبت می شود، معرفی عروسك بومی به عزم ملی نیاز دارد
دست و هنر: كفاش زاده از ثبت ملی عروسك قوم تركمن اطلاع داد و اضافه كرد: معرفی عروسك های بومی و اهمیت آن به بچه ها و خانواده هاشان به یك عزم و اراده ملی نیاز دارد.
لیلا كفاش زاده در گفتگو با خبرنگار مهر از ثبت ملی قورچوق عروسك قوم تركمن در لیست میراث ناملموس اطلاع داد و اضافه كرد: تابحال «دوتوك» عروسك خراسان جنوبی، «دهتولوك» عروسك قشم، «لیلی بازبازك» عروسك متحرك، «تكم» عروسك آیینی نوروزی، «بوكه بارانه» عروسك باران خواهی، «بی بی كگ» عروسك آیینی اقوام زرتشتی و عروسك های قاشقی خراسان رضوی در لیست آثار ناملموس ثبت شده اند. «قورچوق» عروسك قوم تركمن هم بزودی در لیست آثار میراث ناملموس كشور ثبت خواهد شد.مسئول دفتر پژوهش و آموزش كودكان و نوجوانان پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری در پاسخ به این كه بعضی معتقدند ثبت در لیست میراث ملی و حتی جهانی تنها سبب موزه ای شدن پدیده ها می گردد بدون آن كه به زنده و جاری بودن آن كمك نماید اظهار داشت: ما امروز در ظرف خاتم یا كاسه قلمزنی غذا نمی خوریم اما نمی توانیم مانع ثبت و ضبط این دو هنر شویم. در ارتباط با عروسك های بومی هم این واقعیت ناخوشایند وجود دار كه بچه های امروز، این عروسك ها را نمی شناسند و از آن استقبال نمی كنند اما به این بهانه نمی توان شیوه ساخت این عروسك ها و شكل و شمایل شان را ثبت نكرد.به گفته كفاش زاده، هدف از ثبت عروسك های بومی این نیست كه بچه ها با آن بازی كنند بلكه این است كه توجه مردم به این نكته جلب شود كه یك زمان پدر و مادرها برای فرزندان خود، عروسك درست می كردند بلكه خود آنها هم به ساخت عروسك برای بچه هاشان تشویق شوند با این كار هم شیوه ساخت عروسك های بومی احیا می گردد و به زندگی خود ادامه می دهد هم مادر، به لحاظ روانی، این اطمینان را به فرزند خود می دهد كه هیچ وقت تنها نیست و همیشه تكه ای از او با بچه است. این كارشناس و پژوهشگر میراث فرهنگی به این كه عروسك های بومی و یا مردم ساخت به عروسك هایی اطلاق می گردد كه توسط جوامع محلی و با مواد و مصالح ساده بومی برای بازی كودكان ساخته می گردد اشاره و بیان كرد: گرچه این عروسك هابرای فروش و یا عرضه عمومی ساخته نمی شوند اما حمایت و گسترش این هنر بومی می تواند تاثیر شایانی بر اعتلای فرهنگی جوامع و زنده نگه داشتن خرده فرهنگ ها بگذارد و البته معرفی این عروسك ها به بچه ها درگرو یك عزم و اراده ملی است. یعنی متولیان فرهنگی باید در قالب داستان و پویانمایی و فیلم، عروسك ها و دیگر عناصر بومی را به بچه ها معرفی كنند.كفاش زاده در ادامه بیان كرد: طبیعی است كه بچه ها بین دیزی و پیتزا، دومی را انتخاب می كنند چون این غذا را بیشتر می شناسند؛ اسم های عجیب و غریبی كه روی انواع پیتزا و فست فودهای دیگر گذاشته می گردد با آبگوشت و غذاهای سنتی فرق دارد و این خانواده ها، مربیان، معلمان آموزش و پرورش و دیگر نهادهای متولی كودك هستندكه در قالب قصه و با زبانی شیرین بچه ها را با غذاهای سنتی آشنا كنند و لذت این غذا را به آنها بشناسانند.به گفته مسئول دفتر پژوهش و آموزش كودكان و نوجوانان پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، در قالب ساخت یك عروسك می توان نحوه لباس پوشیدن، مشاغل اجتماعی، شیوه معماری و سكونت، آداب و رسوم و حتی حالات روانی سازنده را به مخاطب منتقل می كند. بعنوان نمونه وقتی سازنده عروسك ها بار دار است عروسك های چاق تری می سازد؛ همینطور اگر بارش در منطقه كم باشد و در آمد سازنده عروسك دچار ركود شده باشد، چهره عروسك ها از نشاط كمتری برخوردار می باشد.كفاش زاده در پاسخ به این كه آیا «كارآواها» و ترانه هایی كه به هنگام ساخت عروسك های بومی توسط افراد مختلف خوانده می شده هم در لیست ملی ثبت می گردد اظهار داشت: ثبت این كارآواها برعهده ما نبوده ما تنها پرونده ثبت عروسك قوم تركمن را برای ثبت آماده كرده ایم اما به مادران آداب و رسوم بچه داری و قصه مربوط به عروسك ها را آموزش می دهیم.كفاش زاده در گفت و گو با خبرنگار سایت پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری (richt.ir) با اشاره به گزارش های ارائه شده در این نشست اضافه كرد: ساخت عروسك ها توسط مادران و مادربزرگ های یك قوم و یا یك جامعه محلی از تولید گسست نسلی می كاهد. با ساخت عروسك ها و توجه به آداب ورسوم گذشته توجه كودكان را به هویت ملی خود جلب می كند و پرسش هایی در باره چیستی و چگونگی آنها بوجود می آورد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب