دوگانگی در پوشش؛ ماجرای یك گسست -۸، گزارش دست و هنر به نقل از مهر
با گسست كنونی در حوزه مد، بچه ها غیر قابل مهارند، ضرورت ذائقه سازی
به گزارش دست و هنر اصل و اساس حوزه مُد و لباس ذائقه سازی است ولی در ایران چنین كاری صورت نمی گیرد، طراحان و فعالان باید درصدد ذائقه سازی باشند تا شاهد تغییرات باشیم.
خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ، با عنایت به اینكه بعضی از كارشناسان و منتقدان فرهنگی و هنری معتقد هستند كه اتمسفر فرهنگ و هنر به شكلی است كه قائل به هیچ گونه خط مش و ایدئولوژی نیست و همانند درختی است كه هزاران شاخه دارد و از هر یك بهره ای می برند و با عنایت به اینكه در دوران انفجار رسانه های اجتماعی به سر می بریم كه بی وقفه پیشنهادهای هنری و بسته های فرهنگی برای مخاطبانش دارد نمی توان در تقابل و یا به زور فعالیت هایی انجام داد كه تاثیر بسزایی در جامعه ندارد. اگر به حوزه مُد و لباس دقت كنیم، در جامعه خواهیم دید كه جوانان ما در یك طرف هستند كه گویی در دایره سرگردانی افتاده اند و در دوراهی «این را بپوش» و «آن را نپوش» گیر كرده اند!
طراحان و تولیدكنندگان در این میان بیشتر در دایره سرگردانی هستند. ارتباط و تعامل دوسویه میان تولیدكننده و طراح به خوبی شكل نگرفته و هر كدام آن یكی را مانع پیشرفت این حوزه می داند. از این لحاظ كه میان تولیدكننده و طراح تقابل وجود دارد و راه شان از هم جدا است. از طرف دیگر جوانان به سمت جریان جهانی مد هستند و دیدگاه های نهادها و سازمان های متولی با آنان كاملاً فرق می كند. جوانان در جریانات ترند جهانی هستند و گویی نهادها، سازمان ها، طراحان و پژوهشگران در راهی دیگر، از همین رو، در این دو راهی ها هیچكس نمی تواند آن یكی را راضی كند كه كدام راه درست تر، صحیح تر و قابل باورتر است! پس در این دایره سرگردانی چه باید كرد؟ با عنایت به اینكه مسئولان مربوطه شهامت به چالش كشیده شدن را ندارند و راهی كه در پیش گرفتند خلاف جهتی است كه مردم می روند. به صورتی در تقابل این نهادها و سازمان های متولی با مردم می بینیم كه آنها در سویی در حال برگزاری برنامه ها، نمایشگاه ها و جشنواره هایی هستند كه هم مرزی، هم فكری و یكدستی با اندیشه ها و افكار مردم در سطح شهر ندارد و از سویی مردم جامعه در حال انتخاب فرهنگ و الگوی متفاوت دیگری هستند كه با الگوهای ترویجی نهادها در تضاد است. شاید در جریان برنامه ریزی برای بهبود یا فرهنگی كردن مسئله پوشش در جامعه ایرانی اتفاقاتی رخ داده باشد اما دوگانگی و گسست همچنان پایدار می باشد. خبرنگار مهر درباره وجود این گسست و فرهنگ اعمال شده از طرف متولیان این حوزه و درباره این روند با بعضی از طراحان و تولیدكنندگان به صحبت نشسته است كه نقطه نظرات آنان در ادامه می آید:
اطلاع رسانی از طرف نهادهای مجری و متولی مُد و لباس
«مرضیه موسوی»، یكی از طراحان و فعالان حوزه مُد و لباس، درباره برنامه های متولیان این حوزه برای سوژه های متوسط شهری و برگزاری جشنواره ها و نبود تاثیر عینی از طرف مردم از رویدادهای اجتماعی ـ دولتی و وجود شكاف میان مسئولان و مردم به خبرنگار مهر می گوید: «شاید دلیل آن به خاطر یكسری قوانین موجود در این نهادها و سازمان ها باشد، برای اینكه نمی توانند در این زمینه به خوبی مانور بدهند و فعالیت های گسترده داشته باشند، با وجود محدودیت ها نمی توان تمام ذائقه مردم را در جشنواره ها و نمایشگاه گنجاند، البته باید این مساله را هم مدنظر قرار داد كه مردم تبعیت تمام و كمال از روی ایده ها و طرح های ارائه ندارند اما گاهی هم تركیبی از آن ایده ها و دیگر طرح های جهان بر محصولات خواهند داشت كه من بعنوان طراح از این روش استفاده می كنم.»
مهم ترین مسئله این است كه در حوزه مد و لباس جایی برای نمایش نداریم، یا كشورهایی كه در زمینه مُد با ما هم راستا هستند را رصد نمی نماییم و در مراسم مُدآن ها شركت نمی كنیم
درست است كه میان سلایق مردم و مسئولان و متولیان حوزه مُد و لباس همخوانی وجود ندارد اما برای خیلی از مردم جامعه این دغدغه وجود دارد اگر تا زمانی در زمینه مُد و لباس به خاستگاه واقعی نرسیم و میان نیاز جوانان و قوانین توازنی ایجاد نشود، نمی توانیم به هدف مان در این عرصه دست پیدا نماییم، از این طراح مُد و لباس درباره فعالیت های نهادهای متولی در این زمینه و كاركردشان می پرسم كه جواب می دهد: «من احساس می كنم سلایق مسئولان و متولیان این امر خیلی با ما طراحان و مردم جور درنمی آید و البته در اطلاع رسانی هم ضعیف عمل می كنند كه خیلی از طراحان در این فستیوال ها شركت نمی كنند و یا مخاطبان برای بازدید نمی روند.»
ایجاد پیوند میان تولیدكننده و طراح
با وجود فعالیت گسترده در حوزه مد و لباس و متقاضیان زیاد مصرف گرایی در كشور، همچنان شاهد پیوند موفقیت آمیز میان تولیدكننده و طراح نیستیم. حتی در بعضی موارد بعضی از این تولیدكننده ها، حاضرند در كارخانه، تولیدها و سرمایه های هنگفت شان ضرر كنند اما انبارهایشان كه پُر از تولیدات مانتو با پارچه كارخانه شان است و به فروش نرفته را راكد نگه دارند. وقتی یك طراح بعنوان كارشناس به آنها می گوید هارمونی رنگ شما درست نیست و این طرحی كه روی این پارچه پیاده كردید متناسب با هم نیستند را قبول نمی كنند و این ضعف های تعامل تولیدكننده و طراح است.
«میترا تمجیدی»، از طراحان شناخته شده مُد و لباس كشور، یكی از دلیلهای گسست به وجود آمده در حوزه مُد و لباس را سطح آگاهی تولیدكنندگان می داند و به خبرنگار مهر می گوید: «بنیاد ملی مُد و لباس نزدیك به هشت سال است كه تلاش می كند پیوند درست و كاربردی میان تولیدكنندگان و طراحان حوزه پوشاك برقرار كند اما همچنان این اتفاق به خوبی رخ نداده و موفقیت آمیز نبوده است. یكی از دلایلش هم این است كه سطح فرهنگ تولیدكنندگان با طراحان بسیار متفاوت می باشد.»
بنیاد ملی مُد و لباس نزدیك به هشت سال است كه تلاش می كند پیوند درست و كاربردی میان تولیدكنندگان و طراحان حوزه پوشاك برقرار كند اما همچنان این اتفاق به خوبی رخ نداده و موفقیت آمیز نبوده است.
به «تمجیدی» درباره اعتماد نداشتن برخی تولیدكنندگان به طراحان می گویم كه تولیدكننده ها مدعی این مساله هستند كه بیشتر طراحان هنگامی كه از دانشگاه ها و محیط آكادمیك فارغ التحصیل می شوند آموزش درستی ندیده اند و با فضای كار آشنایی ندارند، او جواب می دهد: «به اعتقاد من مسئله اعتماد نیست، اگر بر طبق این فرضیه هم باشد این طراحان هستند كه اعتماد كمتری به تولیدكنندگان دارند و از طرف آنان ضربه خوردند، یعنی دفعاتی كه قرار بود با هم (تولیدكننده و طراح) همكاری داشته باشند طراح در مسائل مالی ضربه خوردند.»
مُد و لباس را از دایره افراد خاص خارج كنیم
بسیاری از طراحان و فعالان حوزه مد و لباس بر روی مسئله ای همچون نبود رسانه و تبلیغات در معرفی مد اصیل ایرانی به جوانان دست گذاشته اند و می گویند باید میان مردم و فعالان این حوزه تعامل دو سویه ایجاد شود و به صورتی این حوزه را از فضای فردی و خاص به سمت عامه مردم هدایت نماییم.
«خاتون شهبازی»، فعال حوزه مُد و لباس، درباره وجود گسست این حوزه به خبرنگار مهر می گوید: «ببینید، ما در حوزه مُد و لباس امروزه اول خط هستیم و نخواهیم كه به یك باره از پله های هفتم و هشتم شروع نماییم. ما در حوزه مُد و لباس منتقد نداریم یعنی كسی كه اصول و بن مایه این حوزه را به خوبی بشناسد. كه لباس و پوشاك در ایران قصه اش چیست؟ از كجا شروع شده؟ به كجا رسیده و هم اكنون به كجا می رود؟ به صورتی پیش بینی ترند را انجام دهد. به صورتی ما هنوز مُد ایرانی و اصیل مان را به جوانان معرفی نكردیم در نتیجه با این گسست مواجه شدیم و روزبه روز هم بیشتر می شود.»
ما در حوزه مُد و لباس منتقد نداریم یعنی كسی كه اصول و بن مایه این حوزه را به خوبی بشناسد. كه لباس و پوشاك در ایران قصه اش چیست؟ از كجا شروع شده؟ به كجا رسیده و هم اكنون به كجا می رود؟
او ادامه می دهد: «ارگان یا نهاد خاصی نمی تواند كاری انجام دهد برای اینكه این یك حركت جمعی است، همه آدم هایی كه متولیان این امر هستند باید در این راه تلاش كنند. باید برای آن شكاف و گسست ایجاد شده، فكری شود برای اینكه ما دیگر نمی توانیم در آینده بچه هایمان را مهار نماییم و این جریان هم ادامه خواهد داشت. البته موضوعی هم كه وجود دارد ما اسطوره و ستاره در ایران نداریم كه بعنوان نمونه یا مرجعی باشند تا در اختیار جوانانمان قرار دهیم. باید الگوها موجود در جامعه هم مورد بررسی قرار داد كه ستاره های سینما، فرهنگ و هنر، موسیقی و… از چه چیزی الگو می گیرند؟ كه حتی در این عرصه هم بسیار ضعیف هستیم. شما می بینید كه هنرمندان ما در جامعه برندپوش هستند و در رقابت با همدیگر قرار دارند، شاید ۵یا۶سالی می شود كه از مُدایرانی استفاده می نمایند. در نتیجه جوان ما با دیدن هنرمند مورد علاقه اش نخستین كاری كه انجام می دهد ظاهرش را شبیه به او می كند تا زمانی كه جوان ما در جامعه به آن سمت و سو گرایش دارد من بعنوان طراح یا تولیدكننده چگونه می توانم جوانان را به فرهنگ و مُدایرانی وصل كنم؟! از طرف دیگر با عنایت به هجمه تبلیغات مُدغربی در فضای مجازی، در كشورمان با فقدان تبلیغ مُدایرانی مواجه هستیم.»
«شهبازی» اشاره می كند كه «باید عامه مردم را با طراحان ایرانی آشنا نماییم تا با هم در تعامل دو سویه قرار بگیرند. به اعتقاد من، رسانه باید برای بدنه حوزه مد و لباس فرصت هایی را ایجاد كند، افراد موثر نقطه نظراتشان را بیان كنند، پوشش خبری مناسبی در اختیار مخاطب قرار دهند. مُد و لباس را باید از فضای فردی یا گروه مخاطب خاص خارج نماییم و به عامه مردم معرفی می نماییم.»
ایجاد ذائقه سازی و گفتمان در حوزه مد و لباس
اصل و اساس حوزه مُد و لباس ذائقه سازی است كه كمتر به این مسئله توجه می شود و به صورتی ذائقه سازی وجود ندارد. طراحان و فعالان باید درصدد ذائقه سازی باشند تا شاهد تغییرات باشیم، «ابراهیمیان» هم بر این امر صحه می گذارد و معتقد می باشد، مهمترین چیزی كه هم اكنون ما به آن احتیاج داریم ذائقه سازی است و ذائقه سازی با انگیزه، دغدغه و گفتمان سازی ایجاد می شود.
«سیده راضیه ابراهیمیان»، طراح و مولف در حوزه مُد و لباس، به خبرنگار مهر درباره وجود شكاف میان متولیان حوزه حوزه پوشاك و مردم جامعه می گوید: «به اعتقاد من مسئولان و متولیان این امر احساس لزوم نمی كنند كه وارد یك چرخه جدی مُد و لباس شوند، در واقع شهامت ندارند كه به چالش كشیده شوند و زیر ذره بین قرار بگیرند. برای اینكه اگر بخواهیم برخلاف جهت آب شنا نماییم و در این راه جریان را برعكس برویم و كار نو انجام دهیم مطمئناً مورد نقد تندی قرار می گیریم. البته مهم ترین مسئله این است كه ما جایی برای نمایش نداریم، یا كشورهایی كه در زمینه مُد با ما هم راستا هستند را رصد نمی نماییم و در مراسم مُد آنها شركت نمی نماییم و… شما تصور كنید در كشور اندونزی برای جریان فراملی كالاها توانسته اند با كمك طراحان مُد اسلامی و تولیدكننده ها حجابشان را به دیگر كشورها صادر كنند و توسط دیگر كشورهای دعوت شده محصولاتشان را معرفی كردند. ما می بینیم كه این فرصت ها در دیگر كشورها وجود دارد ولی ما در كشورمان از این فرصت بی بهره هستیم.»
به او می گویم كه ما در زمینه ذائقه سازی تا چه حد توانستیم پیش برویم و موفق عمل نماییم، او جواب می دهد: «قطعا مهمترین چیزی كه هم اكنون در حوزه مد و لباس به آن احتیاج داریم ذائقه سازی است و ذائقه سازی با انگیزه، دغدغه و گفتمان سازی ایجاد می شود. اینكه بتوانیم در كنار همدیگر جمع شویم و گفتگو نماییم و تبادل نظر داشته باشیم. حق داریم كه درباره این موضوعات صحبت نماییم تا به مخاطبان آگاهی دهیم و دغدغه و انگیزه آنها را تقویت نماییم.»
مهمترین چیزی كه هم اكنون در حوزه مد و لباس به آن احتیاج داریم ذائقه سازی است و ذائقه سازی با انگیزه، دغدغه و گفتمان سازی ایجاد می شود
كمبود مواد اولیه را نادیده نگیریم
«پروین شاهرخی»، طراح و تولیدكننده مد و لباس، درباره شكافی كه گریبانگیر حوزه مد و لباس شده است به خبرنگار مهر می گوید: «اگر بخواهیم شكافی میان طراح با مردم را بررسی كنم، احساس می كنم كه بیشتر از لحاظ اقتصادی باشد. من نمی توانم جنس ارزان و بی كیفیت را به صورت كارخانه ای به بازار عرضه كنم، در نتیجه اجناس اولیه گران شده و ما مجبوریم كه محصولات اولیه را گران بخریم و جنس گران هم به مردم عرضه نماییم این می شود ایجاد شكاف میان من تولیدكننده و طراح با مردم.»
این طراح درباره ساماندهی مواد اولیه از طرف نهادهای متولی ادامه می دهد: «كاش تولیدكننده برای تهیه مواد اولیه آواره نبود كه آخر سر هم به پارچه های كم كیفیت روی آورد ما حتی برای خرید پارچه های هندی هم باید هزینه بالایی پرداخت نماییم. یا اگر پارچه ای را تمام نماییم دیگر مانند آنرا نمی توان در بازار تهیه كرد، مشكلات زیادی در این زمینه وجود دارد كه شاید یكی از علت های این شكاف باشند اما به صورت عینی نمایان نشوند. باید نهادی برای ساماندهی این مساله ایجاد شود تا مدیریتی درستی بر مواد اولیه حوزه پوشاك شود.»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب