دوگانگی در پوشش؛ ماجرای یك گسست -۱۱، اكبری در گفت وگو با مهر:
مردم پول ندارند لباسهای ترویج شده را بخرند این یعنی گسست
به گزارش دست و هنر یك طراح و تولیدكننده حوزه مد و لباس می گوید: به اعتقاد من برگزاری تمام این جشنواره ها، همایش ها و نمایشگاه ها پول خرج كردن صرف است و هیچ گونه خاصیتی ندارد.
خبرگزاری مهر – گروه فرهنگ: با عنایت به اینكه بعضی از كارشناسان و منتقدان فرهنگی و هنری معتقد هستند كه اتمسفر فرهنگ و هنر به شكلی است كه قائل به هیچ گونه خط مش و ایدئولوژی نیست و همانند درختی است كه هزاران شاخه دارد و از هر یك بهره ای می برند و با عنایت به اینكه در دوران انفجار رسانه های اجتماعی به سر می بریم كه بی وقفه پیشنهادهای هنری و بسته های فرهنگی برای مخاطبانش دارد نمی توان در تقابل و یا به زور فعالیت هایی انجام داد كه تاثیر بسزایی در جامعه ندارد. اگر به حوزه مُد و لباس دقت كنیم، در جامعه خواهیم دید كه جوانان ما در یك طرف هستند كه گویی در دایره سرگردانی افتاده اند و در دوراهی «این را بپوش» و «آن را نپوش» گیر كرده اند!طراحان و تولیدكنندگان در این میان بیشتر در دایره سرگردانی هستند. ارتباط و تعامل دوسویه میان تولیدكننده و طراح به خوبی شكل نگرفته و هر كدام آن یكی را مانع پیشرفت این حوزه می داند. از این لحاظ كه میان تولیدكننده و طراح تقابل وجود دارد و راه شان از هم جدا است. از طرف دیگر جوانان به سمت جریان جهانی مد هستند و دیدگاه های نهادها و سازمان های متولی با آنان كاملاً فرق می كند. جوانان در جریانات ترند جهانی هستند و گویی نهادها، سازمان ها، طراحان و پژوهشگران در راهی دیگر، از همین رو، در این دو راهی ها هیچكس نمی تواند آن یكی را راضی كند كه كدام راه درست تر، صحیح تر و قابل باورتر است! پس در این دایره سرگردانی چه باید كرد؟ با عنایت به اینكه مسئولان مربوطه شهامت به چالش كشیده شدن را ندارند و راهی كه در پیش گرفتند خلاف جهتی است كه مردم می روند. به صورتی در تقابل این نهادها و سازمان های متولی با مردم می بینیم كه آنها در سویی در حال برگزاری برنامه ها، نمایشگاه ها و جشنواره هایی هستند كه هم مرزی، هم فكری و یكدستی با اندیشه ها و افكار مردم در سطح شهر ندارد و از سویی مردم جامعه در حال انتخاب فرهنگ و الگوی متفاوت دیگری هستند كه با الگوهای ترویجی نهادها در تضاد است. شاید در جریان برنامه ریزی برای بهبود یا فرهنگی كردن مسئله پوشش در جامعه ایرانی اتفاقاتی رخ داده باشد اما دوگانگی و گسست همچنان پایدار می باشد. به اعتقاد من تماماً برگزاری این جشنواره ها، همایش ها و نمایشگاه پول خرج كردن صرف است و هیچ گونه خاصیتی ندارد. اما هست و هر ساله جشنواره های مختلف برگزار می كنند و موفق هم نبودند.مردم پول ندارند چرا باید به سمت مدولباس بروندبا توجه به این كه نهادها و سازمان های متولی در امور فرهنگی در حال انجام پروژه ها، برنامه ها، كنگره ها و فرهنگسازی هستند اما دیده می شود كه با دغدغه های سوژه های طبقه متوسط شهری در كشور هم خوانی ندارد و سوژه های اجتماعی به دنبال دغدغه های فرهنگی و ارزشی خاص خودشان هستند و در اینجا گسستی به وجود آمده است از همین رو می بینیم كه الگوهای ارائه شده از طرف برخی نهادها و سازمان ها از طرف مردم قابل تایید و تبعیت نیست یا تاثیر عینی آن الگوها را شاهد نیستیم، دیدگاه شما درباره این پیش فرض چیست، «مهپاره اكبری» تولیدكننده و طراح در این زمینه می گوید: «اینكه من بگویم با پیش فرض طرح شده شما مشكلی دارم یا ندارم هیچ گونه تاثیری ندارد برای اینكه اصل مهم و اساسی در جامعه این است كه مردم پول ندارند. فقر مالی طبقات كارمند و كارگر و… را فرا گرفته است و قدرت خرید مردم بسیار پایین آمده است. مردم كرایه خانه شان را به سختی درمی آورند و حتی ندارند كه به صاحب خانه پرداخت كنند برای چه باید به دنبال مدولباس باشند، چرا باید به سمت مدولباس حركت كنند. مردم نان شب شان را به سختی درمی آورند حالا مدولباس چه دردی از آنان دوا می كند. باید به ارزشیابی اساسی پرداخت كه منشاء این معضلات كجاست؟ كه بتوانیم این مد و لباس را در جامعه به سرانجام برسانیم.»لباس اقوام را فراموش كردند و بعضی از آنها در انبارها خاك می خورندبا توجه به اینكه فرهنگ غنی و بااصالتی در زمینه لباس های سنتی اقوام داریم اما همچنان بعنوان مد ایرانی در جامعه معرفی و شناخته نشده اند، چه كسانی باید در این زمینه فعالیت كنند یا این امر را در دستور كار خود قرار دهند؟ تا اجحافی كه در حق این فرهنگ غنی در چارچوب مد و لباس شده است را جبران كند؟ باید چگونه در این راه قدم برداشت كه مسیر درستی را در اختیار مخاطبان قرار دهد؟ در ادامه اكبری جواب می دهد: «من با تحقیقات و پژوهش برای حفظ میراث فرهنگی كشورم لباس های مختلف استان های مختلف را موردنظر قرار دادم تا این فرهنگ گم نشود، به اعتقاد من لباس های اقوام فوق العاده مُد دارد. مردم باید اهتمام كنند در مراسم های مختلفی كه دارند، از این لباس های اقوام استفاده كنند.»اینكه من بگویم با پیش فرض طرح شده شما مشكلی دارم یا ندارم هیچ گونه تاثیری ندارد برای اینكه اصل مهم و اساسی در جامعه این است كه مردم پول ندارند. فقر مالی طبقات كارمند و كارگر و… را فرا گرفته است و قدرت خرید مردم بسیار پایین آمده است. درست كه باید منابع غنی مدولباس اقوام را به مردم معرفی نماییم اما چگونه باید منابع هویتی فرهنگی را به جوانان ارائه دهیم برای اینكه تا به امروز دیده ایم كه با انجام بعضی از فرهنگسازی ها شاهد دافعه جوانان بوده ایم تا جاذبه آنان؟ بالاخره فعالیت های فرهنگی و سازوكارهای برنامه ریزی شده در برگزاری جشنواره ها، همایش، نمایشگاه می تواند به مسیری متمایل شود كه به صورتی معرف مناسبی در زمینه انتخاب پوشش و انواع مد و لباس باشد؟ آیا چنین اتفاقی افتاده است؟ این تولیدكننده می گوید: «به اعتقاد من تماماً برگزاری این جشنواره ها، همایش ها و نمایشگاه پول خرج كردن صرف است و هیچ گونه خاصیتی ندارد. اما هست و هر ساله جشنواره های مختلف برگزار می كنند و موفق هم نبودند. بجای این فعالیت ها كاری كنند كه لباس خوب و مناسبی را بعنوان لباس ملی به مردمانمان معرفی نماییم. شما تصور كنید كه لباس های سنتی كه در جهت لباس اقوام طراحی نموده ام در انبار خاك می خورد، اما كسی برای توسعه لباس های اقوام اقدامی نمی كند.»
منبع: دست و هنر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب