برگزیده های نخستین جشنواره عروسك های داستانی معرفی گشتند
دست و هنر: آیین پایانی نخستین دوره جشنواره عروسك های داستانی در موزه عروسك و فرهنگ ایران برگزار گردید.
به گزارش دست و هنر به نقل از مهر، بهروز غریب پور، عروسك ساز و كارگردان تئاتر در این مراسم اظهار داشت: «برای نخستین بار است كه موزه را می بینم و خوش حالم از تلاشی كه دوستان كرده اند در جهت حفظ سنت های ما و آیین های ما و به نشر افق هم تبریك می گویم كه از حوزه نشر پا فراتر گذاشته و در اتفاقی شریك شده كه به نظر نمی رسد در حوزه كاری ناشرین باشد كه حقیقتاً این چنین نیست. گام بسیار خوبی است كه به انجمن ها و صنوف كمك بزرگی خواهد نمود. آن چه من در موزه دیدم و آن چه در این جشن اتفاق می افتد، برای من بیگانه نیست. من از كودكی عاشق عروسك هایی بودم كه مادرم با پنبه و پارچه و لباس دورریختنی درست می كرد. از موهای خودش و دیگران وام می گرفت و عروسك هاش دورتادور رخت خواب ما چیده شده بود از همان موقع من عاشق عروسك ها شدم. »
وی در بخش دیگری از صحبت هایش با اشاره به عروسك های باربی اظهار داشت: «تعصب را باید كنار گذاشت! اگر باربی زیباست... اگر باربی خلاقانه است... اگر باربی متنوع است، این تقصیر باربی نیست. تقصیر ماست. »
غریب پور در پاسخ به پرسش یكی از كودكان حاضر در مراسم كه سؤال كرد: یعنی بازی كردن با آن ها اشتباه است؟ ادامه داد: «نه. به شرطی كه ما هم عروسك های خوب ایرانی داشته باشیم. عروسك های خوب ایرانی لازمه اش این است كه هنرمندان مجسمه ساز و قصه گوهای ما به آن بپردازند و طراح هایی به میدان بیایند كه بتوانند كار كنند. سال ها پیش كانون پرورش فكری كودكان و نوجوانان تلاش كرد با دارا و سارا حركتی بكند. اما نوع سفارش و ورود به بازار و نوع اندیشه ای كه پشت قضیه بود، كاملاً غلط بود. چیزی را جایگزین كردن در فرهنگ دشوار است و اصلاً دلیل نمی گردد فكر نماییم باید چیزی را معدوم نماییم تا چیزی جایگزین آن شود. بنابراین، این اقدام بسیار زیبا و پرارزش است مشروط به این كه اتفاقی كه بین خانواده ی عروسك سازان و ناشران پیش آمده، تبدیل گردد به اتفاق هایی كه در كتاب ها هست و مدل هایی كه ساخته و الگوهایی كه عرضه می گردد. درواقع، ما رشد نماییم. امیدوارم به كلكسیونرهایی كه عروسك جمع می كنند یا به كتاب هایی كه دراین باره هست، نگاه كنید. از قرن ۱۶ و ۱۷ میلادی به بعد، خانواده هایی در اروپا تمام تلاش خویش را وقف كردند تا ثروت شان را در راه عروسك سازی بگذارند. حالا چه عروسك های نمایشی و چه عروسك های اسباب بازی. برای همین هرچقدر در ایران بكوشیم، كم است. »
این كارگردان عروسكی با انتقاد از شیوه عملكرد روشنفكران اظهار داشت: «روشنفكران ما نسبت به عروسك بی تفاوت اند و مطلقاً دركی از این جهان ندارند. درحالی كه در قبایل استرالیایی و در هندوستان و در ایران باستان تمام آداب و سنت ها و... با استفاده از عروسك منتقل می شد و كشاندن جامعه روشنفكری به این سمت، من فكر می كنم بسیار دشوار است. چون در هیبت یك روشن فكر آن ها فكر می كنند باید یك آدم عقل شیرین در سن هفتاد سالگی به عروسك علاقمند باشد. در غیراین صورت، حتماً باید مطنن صحبت كند. حتماً باید با واژگان بسیار دشوار مفاهیم را بیان كند. ما این مشكل را داریم. در دانشگاه هم وقتی می گویند نمایش عروسكی، می گویند عروسك بازی، می گویند عروسك سازی... همه تصورات مان تغییر پیدا می كند. موقعی كه دانش جو می گیرند برای رشته نمایش عروسكی، در كنكور هر كسی نمره اش پایین تر باشد می گردد دانش جوی عروسكی. اگر به یك مجسمه ساز بگوییم شما بیا چندتا عروسك بساز و وارد بازار كن، می گوید حالا می خواهی من عروسك ساز شوم؟ درحالی كه صنعت بسیار بزرگی است. نگاه كنید به عروسك هایی كه زیر آن ها نوشته شده ساخت تایوان هستند. یعنی جهان را گرفته اند. این تحقیر درباره انیمیشن هم هست. البته، دارد تغییر می كند. می خواهم بگویم قصه را دست كم نگیرید. قصه درك گاه تاریخی انسان هاست برای رسیدن به آینده و اگر ملتی بی قصه باشد، مثل ملتی است كه زبان ندارد. مثل ملتی است كه گذشته ندارد. »
پای قهرمان های داستانی ایرانی را به خانه مان باز كنیم
آتوسا صالحی، نویسنده و مترجم و نماینده نشر افق در این مراسم به ایده اولیه مسابقه اشاره نمود و اظهار داشت: «خیلی خوشحالم كه می توانیم تولد عروسك های داستانی را جشن بگیریم. ایده این جشن از خانم میرغیاثی، مسئول روابط عمومی نشر افق، بود كه پیشنهاد دادند مسابقه ای برگزار نماییم و شخصیت های داستانی را عینی نماییم. حقیقت این است كه كودكی همه ما با عروسك گره خورده است و حالا می خواستیم عروسك هایی داشته باشیم كه اسم دارند، تاریخ تولد دارند، شناس نامه دارند و پیشنیه ای برای خودشان دارند و می توانند رابط ما با دنیای كتاب ها و قصه ها باشند. در ادبیات غرب برای همه شخصیت های محبوب كتاب ها عروسك هایی ساخته می گردد كه این عروسك ها می توانند نقش كتاب ها را در زندگی بهبود ببخشند و به تخیلات كودكانه ای كه برای همه بچه ها و كودكی همه آدم بزرگ ها وجود دارد، عینیت بدهند. ما فكر كردیم جای همچین چیزی در ادبیات و نشر ما خالی است. عروسك های ما از فضای داستانی ما دور هستند. حیف است كه با عنایت به پیشینه و تاریخ ما، با آن همه قصه ها و متل ها و اسطوره ها، امروز شخصیت های غربی می آیند و نقش قهرمان را برای بچه های ما بازی می كنند. كاش بشود ناشرها، آموزش وپرورش و نهادهای غیردولتی همگی دست به دست به هم بدهند تا پای اسطوره ها و شخصیت های محبوب و همین طور شخصیت های داستانی امروزی را به خانه ها باز نماییم. عروسك هایی به شكل های مختلف كه در ویترین های خانه، طاقچه ها و كتاب خانه مان... كنار كتاب ها بنشینند و داستان و افسانه ها را روایت كنند. »
وی ادامه داد: «وقتی فراخوان مسابقه انتشار یافت، تصور ما این بود كه حالا می توانیم چند استعداد را شناسایی می نماییم تا بعدها بتوانیم با آن ها همكاری نماییم و عروسك ها را به مرحله تولید برسانیم. منتهی استقبال زیاد عروسك سازها سبب شد كه فكر نماییم و بخواهیم این ایده را گسترش بدهیم. درنهایت، با همكاری موزه عروسك و فرهنگ ایران برای نخستین بار آیین نامه ای برای ارزیابی عروسك های داستان تدوین شد و معیارهایی مشخص شد كه می تواند جریان ساز باشد. »
جودی دمدمی و غول و دوچرخه خوش اقبال ترین كتاب ها بودند
آزاده بیات به نمایندگی از سوی موزه عروسك و فرهنگ ایران در بخش دیگری از مراسم صحبت كرد و بیانیه گروه داوری جشنواره (آزاده بیات، مسعود ناصری دریایی و علی گلشن) را خواند. در این بیانیه بر ضرورت بسترهای آموزشی و ترویجی پیش از مسابقه تاكید شده بود. بیات اظهار داشت: «اگر جریان مسابقه آموزش پذیر نباشد، جز یك اتفاق هیجانی چیزی رقم نخواهد زد و پایداری و اقبال آن كاسته می شود. با عنایت به خلاهای آموزشی و فرهنگی رقم زدن چنین اتفاقی صبوری می خواهد تا به بار بنشیند و بتواند پیام آور خوبی ها باشد. »
وی ادامه داد: «گروه داوری آثار رسیده به مسابقه را در یك سطح كیفی دیدند و حداقل نكات ساخت عروسك در بعضی آثار رعایت نشده بود. در میان آثار ترجمه، مجموعه كتاب های جودی دمدمی و در میان آثار تألیف، كتاب غول و دوچرخه بیش ترین تعداد عروسك را داشتند و آثار دیگر اقبال كمتری توسط شركت كنندگان داشتند. به علت هم سطحی آثار، انتخاب بسیار دشوار بود و معیارهای داوری به صورت كلی تدوین شد و مقیاس رتبه ای برداشته شد و صرفاً آثاری كه قابل تقدیر و نسبت به آثار دیگر متمایزتر بودند، برای دوره اول انتخاب شدند. »
در انتها این مراسم، از سه عروسك ساز برگزیده با لوح تقدیر، هدیه نقدی و كارت طلایی عضویت در باشگاه كتاب افق تقدیر گردید. لادن راه انجام با عروسك های آقا و خانم بدجنس برگرفته از كتاب بدجنس ها اثر رولد دال با تصویرگری كوئنتین بلیك ترجمه محبوبه نجف خانی؛ عاطفه سلمانی با عروسك غول برگرفته از كتاب غول و دوچرخه اثر احمد اكبرپور با تصویرگری راشین خیریه؛ بنفشه كسرائیان فرد با عروسك وگی ورجه برگرفته از مجموعه وگی ورجه نوشته ی جاناتان لاندن با تصویرگری فرانك رمكیه ویچ و شعرهای ناصر كشاورز عروسك سازهای برتر معرفی گشتند.
محبوبه نجف خانی، مهدی حجوانی، مهدی رجبی، فرمهر منجزی، علی هاشمی شهركی، لاله جعفری، شكوه حاجی نصرالله، ثمین نبی پور و... همچون نویسندگان و مترجمان و تصویرگران حاضر در این مراسم بودند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب