قصه عمو نوروز و عجوزه خانم
به گزارش دست و هنر «می گویند هرگاه عجوزه خانم و عمو نوروز به هم برسند، جهان تمام می شود.»
به گزارش دست و هنر به نقل از ایسنا، داستان عمو نوروز (بابا نوروز) و ننه سرما، از افسانه های نمادین گذار سال کهنه به سال نو است که البته به روایت های مختلفی تا کنون سینه به سینه نقل و گاها در سالهای اخیر مکتوب شده است.
علی بلوکباشی، مردم شناس، از قصه عمو نوروز و عجوزه خانم می گوید: «در فرهنگ مردم اصفهان، سال کهنه را به عجوزه ای مانند می کنند که چشم انتظار آمدن عمو نوروز، یعنی نماد سال نو است. او از یک ماه مانده به نوروز، به دارکوب ها و چرخ ریسک ها فرمان می دهد از برگ نورس درختان و شکوفه ها برای عمو نوروز قبای زیبایی بدوزند؛ خانه را می روبد و می شوید. می گویند باد و توفان اسفند نشانه خانه تکانیِ اوست.
چند روز به عید مانده، بر سر شاخه ها بوسه می زند تا گل ها باز شوند. سفره می چیند، قلیان چاق می کند، بر پشتی اش تکیه می دهد و در انتظار میهمان عزیزش، به خواب می رود. سالْ نو می شود و عمو نوروز از راه می رسد. عجوزه خانم را در خواب می بیند، پُکی به قلیان می زند و شیرینی می خورد و می رود. عجوزه خانم بیدار می شود و درمی یابد که سالْ نو شده و عمو نوروز رفته است. اگر خویش را به آب بزند، باران می بارد؛ اگر به خاک بیفکند، توفان برمی خیزد. چاره ای ندارد جز آن که صبر کند تا سال بعد. می گویند هرگاه عجوزه خانم و عمو نوروز به هم برسند، جهان تمام می شود.»
منبع: dastohonar.ir
این مطلب دست و هنر مورد پسنده؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب دست و هنر مرتبط
نظرات کاربران دست و هنر در مورد این مطلب