چرا سریالهای ستایش، شهرزاد و جیران در کردستان عراق محبوب است؟
به گزارش دست و هنر، هفته قبل نرگس محمدی بازیگر در رابطه با سریال ستایش اظهار داشت: «دو هفته پیش سلیمانیه - شهری در اقلیم کردستان عراق - بودیم مردم خیلی مهربانی دارند و این سریال را دوست دارند جالب اینجاست که در عراق کتابی چاپ کردند به نام «گفته های حشمت فردوس» که تمام دیالوگ های وی در آن نوشته شده و مردم هم آنرا می خرند و می خوانند»
به گزارش دست و هنر به نقل از خبر آنلاین سایت عصرایران نوشت: شاید برای مخاطب ایرانی این قضیه تاحدی عجیب باشد اما حقیقت اینست که آن چه نرگس محمدی گفته درست است و در کشور عراق و خصوصاً در اقلیم کردستان عراق سریال ستایش بسیار مود استقبال قرار گرفته است. دلیل محبوبیت سریال ستایش در عراق شاید جالب باشد که دلیل این توجه چیست؟ در اقلیم کردستان عراق بیشتر از 100 کانال ماهواره ای و داخلی تلویزیونی وجود دارد که انواع و اقسام فیلمها و سریال ها را به نمایش می گذارند و سریال های ایرانی طیف بسیار زیادی از جامعه را به خود جذب می کند. این توجه به اندازه ای است که وقتی نرگس محمدی چند هفته گذشته در جشنواره بین المللی فیلم سلیمانیه حضور پیدا کرده بود در بین مردم اقلیم کردستان بسیار شناخته شده بود و برای همین از او مانند یک چهره شناخته شده و بسیار معروف استقبال به عمل آمد و هر جا که می رفت سیل طرفداران، خواستار داشتن عکسی یادگاری با ستایش معروف بودند. در سالهای بعد از جنگ عراق، صنعت تلویزیون این کشور چندان پررونق نبوده و بیشتر تولیدات یا سیاسی اند یا کمدی سبک. در مقابل، سریال های ایرانی داستان های درام خانوادگی و اخلاقی دارند که جای خالی آن نوع روایت را در تلویزیون های عراق پر می کنند. سریال ایرانی یا ترکیه ای؟ بطور مثال خانواده ها در میان سریال های ایرانی و ترکیه ای سریال ایرانی را ترجیح می دهند چون مسائلی که در این مجموعه ها مطرح می شود در جمع خانوادگی قابل دیدن تر است تا مثلاً عشق و خیانت های عجیب و غریب سریال های تولید شده در ترکیه. ایران و عراق از نظر فرهنگی و مذهبی نزدیکی زیادی دارند. خانواده محوری، احترام به والدین، سنت ها و ارزش های اخلاقی در هر دو جامعه بسیار پررنگ است. سریال ستایش و شخصیت هایی مثل حشمت فردوس با تاکید بر غیرت، خانواده و حرمت بزرگ ترها، برای مخاطب عراقی آشنا و قابل درک اند. سریال های ایرانی پر از مفاهیمی مانند وفاداری، توبه، گذشت، بازگشت به ارزش های اصیل و... هستند. این مضامین در جامعه ای چون عراق تاثیر عاطفی و تربیتی خاصی دارند و خانواده ها هم از آن استقبال می کنند. شخصیت هایی مثل حشمت فردوس با دیالوگ های خاص و رفتار قاطع، به شکلی نماد اخلاق سنتی و قدرت پدرانه تبدیل گشته اند. انتشار کتابی از دیالوگ های وی در عراق نشان داده است که این شخصیت ها فراتر از سرگرمی، به بخشی از فرهنگ گفتاری مردم بدل شده اند. یکی دیگر از نکات جالب توجه اینست که این پیگیری سریال های ایرانی فقط محدود به سریال های تلویزیونی نیست بلکه حتی مجموعه های نمایش خانگی چون شهرزاد، جیران، پوست شیر، شکارگاه و... هم کاملا مورد رصد علاقه مندان است و حدودا همزمان با ایران نسخه دوبله شده به زبان عربی یا کردی در تلویزیون ها و یا سایت های پخش فیلم و سریال منتشر می شود و بینندگان زیادی هم دارند. این از آن دسته ظرفیتهای فرهنگی است که شاید از دید مدیران فرهنگی داخل کشور دور مانده است و اتفاقا در تاملات فرهنگی بسیار جای کار دارد اما متاسفانه در داخل کشور تا اندازه ای درگیر مسایل مختلف مانند مجوز و ممیزی و... هستی که هیچ مهلتی برای پرداختن به چنین پتانسیل هایی باق نمی ماند بنابراین است که وقتی این گزاره را نرگس محمدی مطرح می کند سبب تعجب همگان شده است حتی مدیران فرهنگی! ولی آن چه که نرگس محمدی گفته است حقیقت دارد و نشان داده است که منظومه سینمایی ایران شامل فیلم، سریال و... تا چه حد می تواند اثرگذار باشد و از این حیث به یک قطب در منطقه تبدیل گردد. 17302
این مطلب دست و هنر مورد پسنده؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب دست و هنر مرتبط
نظرات کاربران دست و هنر در مورد این مطلب