کیهان از پیامهای تسلیت برای درگذشت بهرام بیضایی و کامران فانی عصبانی شد
دست و هنر: دولت چهاردهم هویت و قوه عاقله فرهنگی ندارد؛ این را می شود از پیام های تسلیت این روزهای دولتمردان دید. آنها بدون هیچ شناختی از جریان شناسی فرهنگ ایران به ویژه در سالیان بعد از انقلاب و بدون هیچ ذهنیت مؤلفی در عرصه فرهنگ و هنر، واکنش هایی مقلدانه در سطح دلباختگان چهره ها (سلبریتی ها) در شبکه های مجازی از خود نشان می دهند.
به گزارش دست و هنر به نقل از خبر آنلاین روزنامه کیهان نوشت: بعد از سراسیمگی رئیس جمهوری و دیگر دولتمردان در صدور پیام تسلیت برای مرگ کامران فانی، آنها روز گذشته در صدور پیام تسلیت برای مرگ بهرام بیضایی یک دفعه دیگر دستپاچه شدند و گوی سبقت را از یکدیگر ربودند.
حداقل پنج مقام رسمی دولت که ارتباط چندانی هم با حوزه فرهنگ و هنر نداشتند طی بیانیه هایی جداگانه این ضایعه(!) را تسلیت گفتند. مشخص نیست معاون اجرائی رییس جمهور، معاون توسعه روستایی و مناطق محروم، دستیار اجتماعی و رییس شورای اطلاع رسانی دولت چه سنخیتی با این حوزه داشته اند که وظیفه خود دانسته اند بدون شناخت کافی از متوفی و جریان ضدفرهنگی حامی وی در این مورد ورود کنند.
از جانب دیگر روزنامه های زنجیره ای نیز به سوگواری برای بهرام بیضایی پرداخته و مثل همیشه مرگ وی در خارج از کشور را دستمایه خودتحقیری قرار داده اند.
کیهان بطور معمول بنا ندارد به سوابق افراد تازه درگذشته بپردازد اما باتوجه به واکنش تعجب برانگیز دولتمردان مناسب دانستیم گوشه ای از سوابق بهرام بیضایی را مرور نماییم.
بیضایی که در خانواده ای بهائی متولد و بزرگ شده بود، قبل از انقلاب ارتباطات وثیقی با سلسله پهلوی به ویژه دفتر فرح داشت و برای دفاتر فیلم سازی وابسته به اشرف پهلوی و برادران رشیدیان(از عوامل کودتای 28 مرداد) کار می کرد. بیضایی حتی متقاضی استخدام در ساواک شد اما با نظر منفی مدیران مربوطه به آرزویش نرسید!
در عین حال و با نظر خطاپوش جمهوری اسلامی، او بعد از پیروزی انقلاب هم به فعالیت پرداخت و عمده کارنامه کاری خودرا در این مقطع به ثبت رساند. با وجود این رواداری، بیضایی همیشه مدعی بود به سبب بیکاری و محدودیت ها ناگزیر از مهاجرت به آمریکا شده، و سال 99 در اظهاراتی خلاف واقع ادعا کرد 30 سال در ایران شغلی نداشته و بیکار بوده است! این در شرایطی است که وی طی 30 سالی که اظهار داشت بیکار بوده (یعنی سالیان 1359 تا 1389 که مهاجرت کرد) بالاتر از 40 کتاب (اعم از فیلم نامه و نمایشنامه و گفت و گو و مقاله) منتشر نمود، شش نمایشنامه به روی صحنه برد، هشت فیلم کوتاه و بلند ساخت و به اکران عمومی درآورد، هشت فیلم کارگردانان دیگر را تدوین کرد و چهار فیلم نامه برای سایر فیلمسازان نوشت، همچون فیلم نامه اولیه «روز واقعه» که شامل خیلی از تحریفات در مورد تاریخ اسلام بود ولی با اقدام برخی مسؤلان سینمایی وقت، توسط مرحوم صفایی حائری(ع. ص) اصلاح گردید. چنانچه بارها خود بیضایی اذعان داشت، فیلم «روز واقعه» بهیچ وجه به فیلم نامه ای که او نوشته بود، شباهت ندارد!
وی همینطور مؤسسه تولید و پخش فیلم به نام «لیسار» تاسیس نمود و در تعدادی از دانشکده ها و آموزشگاه های هنری به تدریس مشغول بود. این حجم از فعالیت گسترده او بعد از انقلاب در حالی بود که بیضایی در سالیان قبل از انقلاب تنها 3 نمایش روی صحنه برد و 6 فیلم بلند و کوتاه ساخت!
بیضایی نیز مانند اغلب عناصر جریان شبه روشنفکری سکولار، بیگانه با مردم و حتی متنفر از مردم ایران بود. او بااینکه خودرا بالاتر از آنکه بهائی بداند، لاییک می دانست اما همیشه به دفاع از بهائیت و خانواده بهائی خود می پرداخت و در این مورد از مردم ایران که فرقه ضاله بهائیت را فرقه ای ضد دین و دست ساز استعمار می دانستند، کینه داشت. او طی گفت و گویی در سال 1399 با رسانه دولتی آمریکا(رادیو فردا) به صراحت مردم ایران را متهم به سانسور و فشار بر خودش، فیلم ها، خانواده و خاندانش کرد و با عصبانیت از مردم اظهار داشت: «[سانسور در زندگی من] از همان روز یا نیمه شبی که به دنیا آمدم و گریه می کردم [شروع شد]، احتمالا برای همین گریه می کردم.... از وقتی خودم را شناختم با رفتارهای غیرمعمول [مردم] با خودم مواجه شدم، چه به خاطر عقاید پدر و مادرم و چه به خاطر رنگ چشمم و چه به خاطر نوع حرف زدنم...»«هرکس را دور و بر خود نگاه می کردم، طرد شده بود.» همین نگاه بدبینانه و نفرت آور بیضایی به مردم ایران در آثارش هم بروز داشت تا جایی که برخی کارشناسان، فیلم «باشو غریبه کوچک» او را بالاتر از آنکه فیلمی ضد جنگ بدانند اثری ضدمردم ارزیابی کردند که نگاهی متفرعن و متکبرانه به مردم ایران داشت.
سنجیده ترین واکنش نسبت به مرگ بهرام بیضایی از جانب دولتمردان «سکوت» بود اما دولتمردان چهاردهم بار دیگر نشان دادند گرفتار ضعف مفرط در بنیان های فکری و فرهنگی هستند و کنش های شان فقط از روی جوزدگی صورت می گیرد؛ و یا شاید آنها آن قدر پایگاه اجتماعی خودرا سست و ناچیز می بینند که برای کسب اعتبار اجتماعی ناگزیر به آویزان شدن از چهره ها(سلبریتی ها) می شوند.
لازم به یادآوری است چندی قبل نیز رئیس جمهوری و برخی دیگر از دولتمردان برای مرگ کامران فانی پیام تسلیت صادر کرده بودند. کامران فانی نیز از عناصر فرقه ضاله بهائیت بود که با دست بردن در شناسنامه اش نام خودرا از «رضوان» به «کامران» تغییر داد تا رد وی در اسناد گذشته پنهان شود. کامران فانی هماهنگ با خط مشی بهاییان برای تحریف تاریخ و جعل روایات تاریخی به سود خود، متولی انتشار دایره المعارفی بود که توسط یکی دیگر از خانواده های بهائی سرشناس تامین مالی می شد.
منبع: dastohonar.ir
این مطلب دست و هنر مورد پسنده؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب دست و هنر مرتبط
نظرات کاربران دست و هنر در مورد این مطلب